Elke familie heeft zo zijn oude verhalen. En in elke familie zijn ze weer anders. Zo ook in de familie geschiedenis van Lindeboom. Eind 19e en begin 20e eeuw was het leven totaal anders. We weten het, maar realiseren het ons misschien niet altijd. Tot je weer eens een verhaal hoort en denkt: “Hoe is het toch mogelijk!!”
De armoede was vroeger, zeker ook hier op het platteland, erg groot. Zo kan het gebeuren dat ouders van een groot gezin de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen. De kinderen hoe klein ook moeten meehelpen bij b.v. de boer op het land. Om zo nog een beetje extra’s geld voor het huishouden te verdienen. Maar de nood blijft groot. En als de kinderen dan groter worden en steeds maar meer eten terwijl ze relatief niet veel meer verdienen moet men wel eens drastische besluiten nemen. Zo is er in de geschiedenis het verhaal van de 2 opgeschoten jongens, broers, die, eind 19e eeuw, naar Duitsland zijn vertrokken met onbekende bestemming. Om te zien of daar werk voor hun was. Het waren ongeletterde jonge mannen. Er was nooit tijd en geld om hun naar school te laten gaan. Hoe het hun vergaan is weet niemand. Want het was alsof ze van de aardbodem waren verdwenen. Nooit heeft iemand nog iets van hun gehoord. Zijn ze ooit aangekomen? Hebben ze werk gevonden en waar? Hebben ze een gezin gehad en kinderen? Allemaal vragen waar hun ouders mee moesten leven en waar ze nooit antwoord op hebben gekregen.
Dus we weten ook niet of er nu nog verre familie van ons in Duitsland woont.
Geef een reactie